بسم الله الرحمن الرحیم
چه آسان خودفریبانه و بی رحمانه از کنارشان می گذریم.
چه اسان خویشتن ناآرام خویش را با سخن :”قسمتشان چنین است “

می فریبیم و سکوت سردسنگین را بر روان پریشان خویش چیره می کنیم
گاهی از انسان بودن خویش شرم می کنیم که در کنارمان چنین کودکانی زندگی می کنند وما به اسودگی ، با نگاهی اندوه بار وآمیخته با ترسی مبهم ، در نگاهشان بی هیچ واکنشی ، در دوران مرگ شکوفه های مهربانی نابود می شویم .بی آنکه یاریگرشان باشیم .
وچه اسان شبانگاهان لمیده در آرامش خودفریبی خویش در بستر گرم و نرم خوابگاه بی فروغ خود به خواب می رویم و فردا….
بیایید بیش از این خود را نفریبیم ودستکم بپذیریم ما شایستگان

“احسن الخالقین ” نیستیم .

حضرت امیر المومنین امام علی (علیه السلام) فرمود: مؤمن آن کسى است که خود را به جهت رفاه مردم در زحمت بیندازد و دیگران از او در أمنیّت و آسایش باشند.