سواس

نام کفش یا دمپایی قدیمی مردمان بلوچ در روزگاران گذشته بوده است
کفشی ساده راحت ومتناسب مختص مناطق گرم وخشک بلوچستان که مواد تهیه شده این کفش ازدرختی بومی بانام محلی نام (داز) یاهمان خرمای وحشی که دراکثرمناطق بلوچستان یافت می شود.برگهای آن شبیه درخت خرماولی بهم چسبیده تنه آن نیز شبیه درخت خرما بوده ولی ارتفاع آن کوتاه حدود۱تا۲متربوده و میوه آن به صورت دانه ریزوزردرنگ وقابل خوردن می باشد. مردان بلوچ پس ازچیدن دسته برگهای دازآنها راجدا کرده وپس ازبرگ برگ کردن انها رابافته وبه صورت رشته دراورده وبه مدت۲روزدرآفتاب گذاشته تارطوبت خود برگ گیاه ازبین برود.سپس آنهارادراب فروبرده تا آب را جذب کرده وپس ازآن کوبیده می شوندتا حالت ارتجاعی ونرمی بگیرند. و پس ازبافتن کف کفش طنابی گیاهی همان درخت دورتادور کفش را میگیرد و باحالتی ساده وبه مانندکفش صندل پارا پوشانده.گاهی برای تزیین وزیبایی آن از دست بافت های زنان درآن استفاده میشود استفاده ازاین کفش ها به دلیل اقلیم هوای گرم و خشک و فراوانی درخت داز رواج داشته است . در روزگار گذشته این کفش ها را خیس و مرطوب می ساختند تا با استفاده از جریان هوا پا را خنک نگه دارند ، همچنین از انتقال گرمای زمین به پا جلوگیری کنند این کفش ها زیبا ،ساده و محکم هستند.وبه عقیده بعضی دارای خواص درمانی برای کف پانیزهست ودر مقابل خار وخاشاک و اشیای برنده بادوام می باشد ودر حال حاضر هم سواس بعنوان کفش محلی مورد استفاده بسیاری از مردم بلوچ می باشد.که این خود سندی زنده بر هویت و تمدن بسیار درخشان و قدیمی هویت بلوچ میباشد .التماس دعا